Yağmur duası ve duası kabul olmayanlar

Yani koltuğuma sıkıştırdığım seccadenin boyunu düşünürken avlu kapısını biraz sert ittirdim...

İrkilip şöyle bir etrafıma bakınırken gözlerim bulutlara takıldı...

Alçalmış yağmur bulutlarına benzettim...

Yaz / kış  cumayı daima  cami avlularında kılarım..

Ne yalan söyleyeyim inşallah farzı bitirene kadar yağmaz diye mırıldandım.

Camı avlusuna vardığımda hutbe bitmek üzereydi...

Sonra farzı kıldık kalkarken...

Hoca yağmur duası yapacağız dedi...

Bu anonsu duyunca 25 yıl ecelindeki bir  hatıramı anımsadım..

Yaz günleriydi...

Kuraklık vardı...

Bir ikindi namazıydı herhalde...

İsmi lazım değil kayabaşı köyünden solcu bir abim...

Farz namazının hemen akabinden  böyle bir anonsu duyunca acilen camiyi terketmiş...

Bağı bahçesi kuraktan çok zayiat vermekteymiş...

Ve yağmur duası yapan cemaatin içinde kalbi fesatlığa bulaşmış birisi bulunursa " dua kabul olmaz"  korkusuyla camiden dışarı kendini saldığını söylemişti bana...

O gün eğer, bende böylesi bir hadiseye isabet edersem duaya katılmama kararı aldım...

İnanın dostlarım Hocanın ilanını duyar duymaz, yapılacak duaya bir meniatım olur endişesiyle alelacele namazlığı toplayıp yola doğruldum...

Yapılan duanın yarıya yakınını uzaktan uzaktan duydum...

Sonra gökyüzüne baktım..

Derin derin düşündüm...

Dua mü'minin silahıdır bilirim..

Amenna...

Var olan her güzelliğin başı iyi niyetlerdir.

İyi niyet dua / iyi niyetlilik Hâk'tandır.

Amma bizler ne kadar iyi niyetliyiz..?

Bizler derken insanlığı kastediyorum.

Açlıktan ölenler...

Aç bırakılarak öldürülenler..

Bombaların altında öldürülenler...

Yerinden yurdundan çıkarılarak yollarda / denizlerde öldürülenler...

Daha hayvanlara ve tabiata yaptığımız kırım ve kıyıma girmeye gerek kalmadan ...

Şöyle  insanın insana ettiği zulümleri azıcık ucundan düşündüm...

Hemen gözlerimi gökyüzünden aldım...

Bu iş bizim dualarımıza kaldıysa şu gördüğüm bulutlar da yükselerek kaybolurlar...

Değil Akyazı’ya dünyanın hiçbir yerine bir damla yağmur yağmaz dedim.

Karagöz yer salkımı Hacivat çeker sancısını...

Dualar yapıldı...

Yağmur yağmadı...

Hava raporları yağışlıydı ancak...

Raporlar da fos çıktı...

Damla düşmedi bizim buralarda...

Dedim ya belki de yağacaktı...

"Biz istedik dua ettik ...""

"Allah bize acıdı ve yağmurlar yağdı..."

Demeyelim diye mi yağmadı acaba ?

Bence öyle...

Yoksa kenarda bir dünya ateist müptezel bekliyor...

Söylemlerini az çok tahmin ediyoruz...

Dünyayı kirlettik , tabiata tecavüz ettik , Allah'ın verdiği nimetleri heba ettik...

Şükretmedik , teşekkür hiç etmedik...

Kandırdık / aldattık / yaktık / yıktık / çaldık / çırptık...

Ne anaya babaya ...

Ne komşuya ne akrabaya...

Hiçbir şeye karşı ...

İstisnalar bir yana dürüst olmadık...

Samimi olmadık...

Hangi yüzle ve hangi hakla...

HAK 'KA doğrulduk ellerimizi toprağa döndürerek,  parmaklarımızı damlacıklar sûretine çevirdik...

Allah C.C bir ayetinde bizlere nefesini üflediğini buyurmuştur.

O nefes ki ;  her insan bir haliyle yaradanın bir parçası...

Ve o parça hepimizde aslen var olan VİCDANLARIMIZ...

Her gün defalarca bizlere seslenirken...

Kaç kere duyuyoruz..?

İnsanlar vicdanlarının sesine sağır oldukça dostlarım...

Dualar kabul olmaz...

İnsanlık kaybettiği vicdanını bulursa dualara gerek kalmaz...

Çevreye duyarlı , etrafına merhametli, adalete ve hakka riayetli, vicdanının emrinde, ameli  iyiliklerden kurulu insanların çoğaldığı günler geldiğinde...

Belalar , musibetler yok olacaktır.

Vesselam.