Akyazı Nostalji Yazıları -65 “1970’li 1980’li yıllar”

       Evet, bu haftaki konumuzun başlığı olan 70’li,80’li yılları anlatmaya o yıllardaki evlerimizden başlayalım. Evlerin mutfak zemini muşamba kaplı,tencereler kalaylıydı. Evler, arap sabunu kokardı.Duvarda tabakları dizdiğimiz terek denen raflar vardı.Yün fanilaları sobanın arkasında kurutur, mum ışığında parmaklarımızı oynatıp tavşan ve kurt şekilleri yapardık.

      O yıllarda öyle pek sosyal hayat yok gibiydi.Tek eğlencemiz kahvelerdi.İşimiz olmadığı zaman gider takılırdık.Sonra 70’lerde çok lazımmış gibi kahvelerde bira içmek serbest bırakıldı.Artık çay ve bira beraber içiliyordu.O dönemde gençler akşama kadar oyun oynayıp bira içerler, evlerine sarhoş bir şekilde dönerlerdi.Resmen alkolik bir nesil yetişiyordu.İşin dahada garibi çok bira içsinler diye televizyonda bira reklamları yapılırdı.Hatta çok meşhur " Bira bu kapağın altındadır. " cümlesiyle başlayan reklamı vardı.

     Sonra biz ne yapardık başka? Düğünlere gider, mısır mecilerine katılırdık.Daha sonraları pazar günleri Adapazarı'na gider, Sakaryaspor’un maçı varsa maça gider yoksa mevsim yaz ise Dizdar Pastanesinde dondurma yer,Şemsiyeli Park’ta çay içerdik. Uzunçarşı’da Eniştenin ayranından içerdik.Gece olunca Melek Sinemasında yabancı film seyreder ve film bitince yanındaki pastanede keşkül yerdik.

    Sonra daha başka neler yapardık o yıllarda?Geçenki yazımızda yazdığımız gibi sinemaya gider  ve yazlık sinemalarda Ekrem Bora-Belgin Doruk aşkını izlerdik. Zavallı Ayşeciğin zengin babasından habersiz kötü kalpli üvey anasının yanında çektiği çilelere üzülürdük.Usta sanatçı Sadri Alışık'la Turist Ömer'de güler, Ofsayt Osman,da ağlardık.Hani o mahkeme sahnesinde hakime:  " Bu da mı gol değil hakim bey, bu da mı gol değil? " cümlesini  hıçkıra hıçkıra söylerken bizler de gözyaşlarımızı tutamazdık. Vahi Öz’le ( Horoz Nuri ) Mualla Sürer’i izler neşelenirdik. " Killing" fotoromanını okurduk. Gece yarısı kalkıp uykulu gözlerle Muhammet Ali'nin boks maçını izlerdik.

      Şimdi bir de o yıllarda Türkiye’mizde ne gibi olaylar olmuş, aklımızda neler kalmış,neler görmüşüz,şöyle sizleri bir nostalji turuna çıkararak aklımızda olanları bir hatırlatalım: Metin Oktay'ın ağları deldiğini duymuş, Cemal Kamacı'nın 1973 yılında Roger Zami'yi yenerek Avrupa şampiyonu olduğunu görmüştük.Samsun sigarasının içinden odun çıktığını, sokaklarda ayı oynatıldığını,İstanbul'la Ankara arasında alo diyebilmek için santrala yazdırıp altı saat beklediğimizi görmüştük.O zamanın kalantorlarının Murat 124'e bindiğini, Anadol taksilerinin samandan yapıldığını ve inekler tarafından yenildiğine inanırdık. İlk cep telefonunu Uzay Yolu dizisindeki Kaptan Kirk’in elinde görmüştük de ne olduğunu anlayamamıştık.Neil Armstrong’un Ay’a ayak basmadığını, hepsinin Hollywood tezgahı olduğunu duyardık. Istanbul'daki dolmuşçuların “Orhancı-Ferdici “ diye birbirlerini solladığını ,Orhan Gencebay'ın " Bir teselli ver. "Ferdi Tayfur’un "Çeşme "adlı plaklarının bir milyon sattığını görmüştük.

   70’lerde İstanbul’da, Sirkeci'de -eskiler bilir-köprünün yanındaki bir teknede parayla fok balığı gösterirlerdi.   İsmi de Yaşar’dı. Foku dudağından öpenlere 50 lira ödül verirlerdi.Barış Manço'nun " Lambaya püf de!"  Cem Karaca'nın " İşçisin sen kardeşim, işçi kal! "şarkılarını Özay Gönlüm’ün "Yaren”ini " dinlerdik. O yıllarda On Emir, Benhur gibi kült filmleri izlerdik.Bir de o yıllarda Raj Kapoor'un  fırtına gibi eserek gişe rekorları kıran “Avare” filmi vardı. “Avaramu” adlı şarkısı ortalığı yıkmış, yıllarca dillerden düşmemişti.

     Sadun Boro'nun Kısmet adlı teknesiyle dünya turuna çıktığını,o yıllarda ülke nüfusunun 40 milyon olduğunu, tırışkadan tayyare M.T.A.Sismik-1 gemisi Hora'nın uzay mekiği muamelesi gördüğünü,gazetelerin bazı illere bir gün sonra gittiğini, Keban barajının olmadığı yılları görmüştük.

     Zeki Müren, Gönül Yazar, Yerli Elvis Erol Büyükburç’un gazinoları inlettiğini, çamaşır makinelerinin merdaneli olduğunu, Tuna Huş,Zafer Celasun ve Jülide Gülizar’ın haberleri okuduğunu, otobüslerde -Hatta Akyazı-Adapazarı arası çalışan Feka minibüslerde bile- sigara içildiğini görmüştük.

     Bizim  80’lerde bir de bankerlerimiz vardı.Sabah erken kalkarak yazıhane kiralayıp bir masa, iki sandalye koyarak kapısına da “Banker ve en yüksek faiz bizde” yazdın mı gelsin paralar!Hiç abartmıyorum.Aynen öyleydi. Zaten şimdiki dolandırıcılığın temelleri  ta o zaman atılmıştı. Millet, bankerlere oluk  oluk para akıtıyordu. Tabii çok banker vardı da en ünlüleri Banker Bako ve Banker Kastelli’ydi.Hele Banker Kastelli o yılların tek kanallı siyah beyaz televizyonunda her akşam reklam verirdi.Reklamda sinemanın o dönemin en ünlü oyuncuları Fikret Hakan,Ekrem Bora,İzzet Günay,Orhan Günşiray gibi oyuncuları oynuyordu. Her akşam milletin gözünü boyuyorlardı.Tabi bu bankerlik işi uzun sürmemiş sonuç hüsran olmuştu.Bunun sonucunda da Kastelli olarak bilinen Abidin Cevher Özden iflas etmiş ve 2008 yılında İstanbul'daki iş yerinde tabanca ile intihar etmişti.

        Tabii teknoloji geliştikçe dolandırma teknikleri de gelişti.Günümüzde o kadar çok telefon dolandırıcılığı var ki artık takip edemez olduk.Dolandırıcılar,akla hayale gelmeyecek şeytanın bile düşünemeyeceği teknikler geliştirdiler.

     

   Şimdi bunlardan iki tane fıkra gibi komik ama gerçek olan olayı anlatarak yazımızı noktalayalım. Farkındayım yazımız biraz uzun oldu, okurken yoruldunuz.Şimdi anlatacağım bu iki olayla biraz dinlenirsiniz. Evin telefonu çalar.Arka planda polis telsizi sesleri….62 merkez,dinlemedeyim,tamam!                                                   

-Filancanın evi mi?                                                                                                                                                               -Evet                                                                                                                                                                                      

  -Ben polis memuru Haydar..                                                                                                                        Buyurun!                                                                                                                                                                                               

  -Bak kardeşim sizin oralarda kuyumcu soyulmuş..                                                                                                              

 -Ne yapalım                                                                                                                                                                            

  -Şimdi biz bu altınları arıyoruz.                                                                                                                                       

 Evet..                                                                                                                                                                                    

  -Sizin altınlarınız var mı?                                                                                                                                      Yok.                                                                                                                                                                           

Hiç mi yok?                                                                                                                                                                       

    -Yani düğünden kalma üç beş bileziğimiz var.                                                                                                                   

-Tamam kardeşim şimdi ne kadar altın varsa bir torbaya koy.Bir polis memuru gönderiyorum,ona ver. Parmak izi bakacağız, sonra tekrar geri vereceğiz yoksa töhmet altında kalırsın..                                                                              

-Koskoca devletin polisi yalan söyleyecek değil ya! Tamam memur bey, gönderin. (Sonra geçmiş olsun!)

 Bir de internetten satışlar var.Kendini uyanık sananlara olta atıyorlar.:                                                                       

  -Telefon her yerde on bin, bizde beş bin…                                                                                                                         

-Koş vatandaş, yetişen alıyor!                                                                                                                           -Kapatıyoruz. Son üç tane..                                                                                                                              -Kapıda ödeme. Kargo bizden..                                                                                                                        -Hemen ara, şimdi ara,hiç durma!                                                                                                                   -Bak biri eksildi bile. Üzülürsün sonra.                                                                                                             -Hemen antilop gibi atlıyorsun.                                                                                                                          Gönderin hemen!                                                                                                                                                        

     Kargo gelir, ödemeyi yapıp heyecanla kutuyu açarsın : ”.Aaaa,  patlıcan çıktı!”                                                     

Çıkar abicim, patlıcan da çıkar salatalık da ! Kim verir on binlik telefonu  beş bine? Daha geçende Kuzuluk’ta birine salatalık göndermediler mi?

     Şimdi geriye dönüp bakıyoruz da  o yıllarda Wifi’lerimiz, İpad’lerimiz, akıllı telefonlarımız, çanak antenlerimiz yoktu ama sanki nedendir  daha mutluyduk. O yıllar daha güzeldi. Bir dahaki yazıda buluşmak üzere kalın sağlıcakla!...